Şöyle bir söz vardır...
Evlat sermaye ise torun kârdır...
Şu an çok önemli bir sermayem var, kızım. Ama ileride kâr'a da geçecem.. Dede olacağım.
Ben de birinin sermayesiydim... Dedemin... Bu hayattaki son büyüğümdü... Göçüp gitti dün... Ben dedemden ayrıldım, o ise kâr'ından...
En son dün gördüm, musalla taşında...
Hep şöyle derdi bana.. Yahu Deniz geç şöyle Ali Kırca'nın arkasından da seni göreyim... Arkasından geçmedim ama çıktım ekrana. Gördü beni, yıllarca en sadık dinleyicimdi... Benim çalıştığım kanaldan başka bir kanalda haber dinlemezdi...
Atv'deyken o da sadece Atv'ye seyrederdi, Show'a geçtim, benimle birlikte o da transfer oldu Show'a...
Hasta ya da izinli olduğumda sesimi duymadığında mutlaka sordururdu bu çocuk niye yok diye. Öğrenir nedenini, rahathlardı...
Öğrencilik zamanımda evini, masasını açtı bana...
Baba yanında ayak ayak üstüne atardım ama onun yanında asla... Yaşına rağmen her gün traş olurdu, saçını tarardı. Biraz sakal uzatayım şakayla karışık kızardı, sitem ederdi. Genç adamsın bu sakal ne, derdi..
Sivas'ta başlayan, İstanbul'da sona eren bir hayattı onunki...
Ve göçüp gitti... Son büyüğüm de yok artık...
Köyde, eşinin yanında huzurla uyuyor artık...
Ve artık, ne çay isteyecek ne de yemek... Hatırlanmak isteyecek...
Merak etme dede, sonsuza dek de hatırlayacağım seni, asla unutmayacağım. Tıpkı anneannem, babaannem ve diğer dedem gibi...
Nur içinde yatın hepiniz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder