İnsanoğlunun yapısında var kırıp dökmeden yapamıyor bu hayatta. İnsanlık halidir, kırar da döker de. Önemli olan kırarken parçalamamak, dökerken yok etmemek.
En çok da aşk yaptırır adama kırıp dökmeyi. Gözü kör eder derler ya, işte öyle.
Ama ya geride kalanlar... Onlar umursanmaz çoğu kez, ne zaman ki, aşk biter, heyecan durulur, o zaman anlar insan yaptığı hatayı.
Önemli olan iş işten geçmeden anlamaktır. Çocuk oyuncağı değildir aşk.
Yıllar öncesindeki gibi kimse kimseyi eve de kapatmaz zorla. Gönül kimi isterse gider.
Yeter ki gönüller bir olsun.
Kırıp dökünce tadı da kalmıyor aşkın...
Kırıp dökünce zevk de vermiyor hayat...
Kırıp dökünce bitiyor kankalık, dostluk, arkadaşlık.
Her şey güzel gidebilecekken, ters yöne girmektir kırıp dökmek. Her şey belki unutulur ama yürekteki kırıklık ömür boyu bitmez.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder